De smaakvol ingerichte woonkamer van mevrouw De Ligt ziet eruit alsof hij zo uit haar huis is meegenomen. Ze woont nog niet zo lang in haar ruime appartement in De Prinsemarij en moet soms nog even wennen, maar gezellig vindt ze het er wel. En ze doet volop mee aan alle activiteiten. “Bij de gym doe ik mee op de stoel. Hartstikke leuk!”

De zachtgroene kleur op de muur in haar woonkamer past prachtig bij haar stijlvolle meubels en spulletjes. “Mooi hè?!” zegt ze. Aan de muur hangen schilderijtjes die ze zelf geborduurd heeft. “Dat is zulk leuk werk, dat borduren. Het is net schilderen, je ziet het ontstaan.” Mevrouw De Ligt woont in De Prinsemarij, bij Salios, omdat ze door haar been is gezakt. “Ik heb eerst een week in het ziekenhuis gelegen en nu zit ik in een rolstoel. Ik loop ook nog wel met een rollator, maar dat gaat niet zo goed meer. Mijn schoondochter is daarom op zoek gegaan naar een woning waar ook zorg geleverd kon worden. Zij heeft dit voor mij uitgekozen en alles geregeld.” De kamer van mevrouw De Ligt biedt uitzicht op een schoolplein: “Die levendigheid van de kinderen, dat vind ik het leukste.”

Vertrouwde omgeving

Mevrouw De Ligt is In Zaandam geboren. Toen ze trouwde, stopte ze met haar werk als coupeuse. Ze kreeg twee zoons. Vanwege het werk van haar man is het gezin naar Dordrecht verhuisd. Twintig jaar geleden is haar man overleden. “Eigenlijk woon ik nog steeds in mijn vertrouwde omgeving. De winkeltjes hier, daar kwam ik vroeger al om boodschapjes te doen. Het Weizigtpark is ook vlakbij. Daar wandelde ik vaak, want ik woonde aan de andere kant van het park.” Haar zoons en schoondochter komen regelmatig op bezoek en doen de boodschappen voor haar. Ze straalt als ze vertelt dat haar oudste zoon dan vaak zijn hondje meeneemt: “Dat vind ik zó leuk!”

Babbelen met elkaar

Meestal gaat mevrouw De Ligt ’s morgens al naar beneden om koffie te drinken. “Dan komen ze me halen en dan blijf ik daar tot het eten. Lekker babbelen met elkaar.” Het eten smaakt mevrouw De Ligt altijd goed: “Ik vind alles lekker!” Als er na het eten nog mensen beneden blijven, is ze er ook bij. “We doen dan weleens een spelletje, sjoelen of zo. En dinsdags is er bingo, dan komt een vriend van mij die in Het Parkhuis woont, ook vaak hier.” Ze pauzeert even en neemt een slokje van haar chocolademelk met slagroom: “Hm, heerlijk.” Ze vervolgt: “Het is hier goed, hoor. De medewerkers doen allemaal hun best, ze zijn allemaal even lief en heel soepel; ik kan doen en laten wat ik wil. En ze zijn er ook wanneer je ze nodig hebt.”

Genoeg te doen

Het borduren lukt niet meer zo goed: “Mijn ogen willen nog wel, maar ik heb soms geen gevoel in mijn handen.” Gelukkig is er genoeg te doen bij Salios. “In de ochtend doen we vaak leuke dingen, zoals knutselen of schilderen.” Enthousiast gaat ze verder: “En gym. Dan doe ik mee op de stoel. Hartstikke leuk, alleen voor de gezelligheid al.” Ook op haar kamer vermaakt ze zich goed. “Ik lees graag, luister naar de radio en kijk tv.”

“Ik vind het prima hier”, besluit mevrouw De Ligt. “Ze helpen me, ik krijg mijn eten op tijd… Wat wil ik nog meer?” Precies op dat moment wordt er aangebeld. Een vrijwilliger komt mevrouw De Ligt halen voor het eten. “Hé Laurens!”, roept ze enthousiast. Zodra Laurens haar het restaurant binnenrijdt, wordt ze hartelijk begroet door de andere bewoners.

Wilt u meer weten over wonen met zorg in De Prinsemarij?

Neem dan contact op met onze klantenservice, wij helpen u graag verder.